Μερικούς μήνες

Ήσουν πληγωμένη και σου έκανα παρέα. Μιλούσαμε με τις ώρες, ούτε καταλαβαίναμε πως περνούσε η ώρα με τις τόσες λέξεις και μουσικές. Είσαι αστεία και γελούσαμε συχνά, ειδικά με τις γκάφες σου και τις χαζομάρες που έλεγες.. Μερικές φορές σοβάρευες και μου μιλούσες για εκείνον.. προσπάθησα να σε βοηθήσω, να σε κάνω να γελάς, να μη το σκέφτεσαι. Φέρθηκε τόσο άσχημα όμως και δεν γινόταν να μη θυμώσω μαζί του, να βρίσω , να απειλήσω.. τι άνθρωπος... πρέπει να ξεχάσεις ακόμα και αν σε αυτό δεν βοήθησα τελικά ούτε είμαι δίπλα σου πια..
Ήξερα από νωρίς, πριν σε αντικρίσω που θα καταλήξει όλο αυτό. Αν ήξερα πως τα έπλαθε το μυαλό σου όλα αυτά, τις λέξεις, τα λόγια μου, θα ήμουν αλλιώς.
Έκανα λάθος και γω, είπα πράγματα δικά μου και δε χρειαζόταν να τα μάθεις, καλύτερα να τα είχα κρατήσει για τον εαυτό μου, κι ας ίσχυαν.. ένιωσα όμορφα μαζί σου και ήθελα να το ξέρεις.. ένιωσα άνετα μαζί σου και θέλησα να στο πω.. σε αγκάλιασα γιατί δεν ήθελα να κρυώνεις, κράτησα τα χέρια σου να τα ζεστάνω μα απομακρύνθηκα στο τέλος, το ξανασκέφτηκα και δεν ήμουν εγώ έτοιμος.. μου είπες τα είχες φανταστεί κάπως διαφορετικά μαζί μου, όμορφα, μα διαφορετικά.. πού να ξερα.. τι μαλάκας ήμουν.. ίσως έχασα κάτι πολύ όμορφο στη ζωή μου.. ίσως.. τώρα είναι πια αργά να αναρωτιέμαι
Είμαι πολύ βαρετός για σένα καλή μου.. κρυμμένος από φίλους, μέσα σε ένα άχαρο λευκό δωμάτιο, στις ζωγραφιές και τα σκίτσα μου. Μου είχες ζητήσει κάτι μα δε μπόρεσα να το κάνω..  αν το είχα κάνει , ξέρω, θα είχα δει το χαμόγελο σου, μα δίστασα.
Σε βλέπω ακόμη όσο μπορώ να προσδιορίσω αυτό το "βλέπω". Είσαι εκεί, γελάς, βγαίνεις, περνάς καλά και εγώ είμαι ακόμη εδώ κοντά και πίνω ένα καφέ. Νιώθω μόνος χωρίς τις συζητήσεις μας αλλά δε μπορώ να κάνω κάτι τώρα πια.. ξέρω θα σκεφτείς πως θα μπορούσα κι όμως μόνο κακό θα σου έκανα. το ξέρεις και εσύ έτσι;
Μου μιλάς ακόμη μερικές φορές, ξινά και χωρίς πάθος όπως πρώτα.. εγώ φταίω και ας κάνω τον ηθοποιό. εγώ έφταιξα κι ας σου φάνηκα αλάνθαστος .
Δεν είμαι για σένα και το ξέρεις..

Ξέρω πως δεν είσαι για μένα, από την αρχή το ήξερα. Είχαμε άλλες απόψεις, άλλα γούστα, άλλη διασκέδαση. Κάπου τα βρίσκαμε όμως. Πόσο μου άρεσε που με έκανες και γέλαγα τόσο συχνά! Οι συζητήσεις μας, τα αστεία μας. Γέλαγες με τις γκάφες μου, ντρεπόμουν εγώ μα δεν έκρυβα το γέλιο μου. Κάτι με βοήθησε και σου ανοίχτηκα. Σου είπα για εκείνον λες και ήσουν καλός μου φίλος. Μου στάθηκες αν και νευρίασες πολύ με αυτά που σου εκμυστηρύτηκα. Προσπάθησες να με βοηθήσεις, τον έβριζες , τον καταργιόσουν.. Με έκανες και γέλαγα και ξέχναγα, αυτό ήταν το σημαντικότερο για μένα! Τώρα δεν είσαι πια εδώ για μένα. Κι ας μου είπες πως ένιωσες άνετα μαζί μου, περίεργα όμορφα είχες πει. Μ'αγκάλιασες γλυκά να μη κρυώνω και μου κράτησες τα χέρια λες και με ήξερες καιρό. Ύστερα χάθηκες γλυκά γλυκά, μα το μυαλό μου είχε φτιάξει άλλες ιστορίες. Παραμύθια θα τα ονόμαζα καλύτερα τώρα.. Τα περίμενα όλα διαφορετικά.. Σου είχα πει πως νόμιζα θα κύλαγε αλλιώς.. Όμορφα και διαφορετικά.
Δεν έχει σημασία πια. Χάθηκες κι ας πονάω ακόμη που δεν είσαι εκεί να γελάμε μαζί. Σου μιλάω καμιά φορά να απαλύνω τον πόνο θα 'λεγα. Να μάθω τι κάνεις, πώς περνάς.. Δικαιολογίες
Να δω αν με σκέφτεσαι , αν σου λείπω καλέ μου. Ξέρω τι κάνεις, ξέρω πως περνάς

Δεν είσαι πια εδώ και μου λείπουν οι συζητήσεις μας. Ίσως και το φιλί σου.

Δεν είσαι πια εδώ και μου λείπεις. Μα θα σε ξεχάσω.



  -
  -
  -