παιχνίδι με τις λέξεις ή το μυαλό;

Μένω ξάγρυπνη, το μυαλό μου δε με αφήνει να κοιμηθώ απόψε.. Σκέφτομαι και περνάνε τόσες στιγμές μπροστά στα μάτια μου, αναμνήσεις γεμάτες μουσική ηχούν στα αυτιά μου. Άραγε έχουν οι αναμνήσεις μουσική; Αν έχουν, είναι κάθε φορά εκείνη που επιθυμείς, εκείνη που αρμόζει στην κάθε κατάσταση ή εκείνη που καθορίζει το μυαλό σου πρέπων;
Το μέλλον φαντάζει μπροστά μου και πλάθω ήδη τις αναμνήσεις του μέλλοντος.. όνειρα σκέφτεσαι εννοώ. Μου είναι δύσκολο να το ονομάσω "όνειρο" γιατί το όνειρο φαντάζει κάτι .. περιέργο και απροσδιόριστο.. Με έχουνε φάει οι λέξεις και δε μου έμεινε ύπνος.. ίσως τελικά οι λέξεις να είναι όντως το ποτάμι του μυαλού, αλλά δε θα προσδιόριζα μόνο τις λέξεις ως ποτάμι του μυαλού, μα και εκείνα τα όνειρα που μας κάνουν να κινούμαστε, να προχωράμε
Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να κρύβεσαι από το μυαλό σου.. Νιώθεις ποτέ πως "νιώθεις" μέσα από το μυαλό σου; Από εκείνες τις σκέψεις που φιλτράρονται εκεί μέσα,επεξεργάζονται και δε σε αφήνουν σε ησυχία, να όπως εμένα τώρα..
Μπερδεύτηκα μέσα από τις ίδιες μου τις λέξεις που κυλάνε μέσα στο ρημάδι το κεφάλι μου
Όνειρο.. θεώρησα πώς ίσως είσαι απροσδιόριστο.. Νομίζω όταν πραγματοποιείς το όνειρο σου, εκείνη, να, εκείνη μόλις την στιγμή μπορείς να προσδιορίσεις αυτή την ακαθόριστη λέξη καλά.. έχω μείνει στάσιμη τελευταία και δε μπορώ να καθορίσω τίποτα τώρα, μόνο να ονειρευτώ λίγες ώρες για τα επόμενα όνειρα μου
Όνειρα γλυκά