kill HIM

"Θα σε σκοτώσωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!"

Χαχ, σκέψου πόσες φορές το έχεις πει όταν νευριάζεις(και μερικές φορές το λες ενώ γελάς) ή όταν νιώθεις τεράστιο μίσος για κάποιον.
Θυμήσου τώρα ότι ποτέ δε το εννοούσες, ποτέ δε θα το έκανες σε κανέναν.
Ωραιά ωραία, μπορεί (αποκλίεται!!!) και να κάνω λάθος, ξέρω όμως πως αυτόν θα τον σκοτώναμε παρέα.
http://www.adespoto.tv/watch_video.php?v=5f16064a99a0c89


...
...
...

τελίτσες τελίτσες τελίτσες...

Είνα κάποιες μέρες που δε βγαίνεις από τις σκέψεις σου. Χάνεσαι με τις ώρες μέσα τους κι ούτε το καταλαβαίνεις. Λίγος ρυθμός, λίγες χορδές και μια φωνή αρκεί να σε ταξιδέψει σε μια γλυκιά κατάθληψη που αποφεύγεις τον άλλο καιρό. Δε ξέρω αν μ' αρέσει που βυθίστηκα και 'γω έτσι αλλά το θέμα είναι πως νιώθω λες και δε ξέρω κολύμπι να βγω στην επιφάνεια.
Ξέρεις τι; Βαρέθηκα την αναμονή, αχ πόσο την βαρέθηκα. Και αυτό το αίσθημα της αμφιβολίας, πάρτο από 'δώ. http://www.youtube.com/watch?v=y8AWFf7EAc4

 

Happy birthday to YOU! It' s your special day, so enjoy it. And don't forget to share with friends in your life, what you are . τελεία

 Βρέθηκα σε ένα μικρό κόλπο, να ξαπλώνουμε πάνω στην νωπή άμμο. 1 Ιουλίου, έγινε η μεγαλύτερη έκλειψη του χρόνου.

 Βρέθηκα σε μία παραλία που είχα χρόνια να 'ρθώ, παρέα με τους δικούς μου ανθρώπους να κοιτάμε τον ουρανό χωρίς φεγγάρι.

 Ακούς τη δική  μου μουσική ή εκείνη των κυμάτων; Τελίκα, το πιο φωτεινό αστέρι το βρήκες; Κατάλαβες τελικά το νόημα των πραγμάτων; βρέθηκα να αναρωτιέμαι σε ένα κολπάκο, παρέα με τους ανθρώπους μου. Αναζητώντας μια τελειότητα και ένα κρυφό όνειρο που δεν πραγματοποιήθηκε. Τι σημασία έχει η τελειότητα όταν μπορείς να φτιάξεις ένα δικό σου παζλ και να το κάνεις όσο μεγάλο θες και να το γεμίσεις με όσα χρώματα θέλεις. Αν έφτιαχνα τώρα το παζλ μου θα είχε χρώμα θαλασσί για να με γαληνεύει. Ο ήλιος θα ήτανε βαθύ κόκκινο, να τον κοιτάς όποτε θέλεις. Και το χαμόγελο σου θα το 'κανα ζεστό να ζεματάνε τα φιλιά σου. Κι ας τα άλλαζα όλα τι σημασία έχει. Μόνο τα μάτια σου θα άφηνα να λάμπουν, όπως έχουν, γιατί κι ουρανός βρέθηκε μόνος χωρίς φεγγάρι.

Μήπως ξέχασα να μοιραστώ ποια είμαι; Όχι, δε νομίζω, αφού με ξέρεις

"Να 'ναι οι στιγμές μας όλες, γεμάτες δυνατά γέλια, όπως τώρα"

ΧΑ

Αυτός είαι ο φίλος και συνάδελφος MARLEY και πρέπει να το μάθετε οοοοοοοοούλοι

Εκφραστικός τρόπος; Παρομοίωση

Σα φέτα λεμονιού δεν είναι απόψε το φεγγάρι;

Σα φέτα λεμονιού είναι το χαμόγελό σου όταν γελάς.   Ήταν.

Σα νύχτα χωρίς φεγγάρι είσαι για μένα τώρα, ένας ήλιος δίχως φως
Επιπλέω και νιώθω την θάλασσα να με ταξιδεύει γλυκά
Κλείνω τα μάτια και ήδη δρόσισε
Ξαπλωμένη, αφημένη, βρίσκομαι κάπου μακριά

Μια φέτα λεμονιού δε σου θυμίζει το χαμόγελό μου; Εδώ και λίγο καιρό

Το πιο εύκολο πράγμα ξέρεις ποιο είναι; Να μιλάς. Τα λόγια. Μπλα μπλα μπλα, τι ωραία
Είμαστε όλοι πολύ καλοί στα λόγια και στις πράξεις πάντα χάνουμε το παιχνίδι . Και την αυτοπεποίθηση των όσων λέμε. Ναι ναι, έτσι πιστεύω

 Ξέρεις τι σημαίνει όταν μου λες πως με αγαπάς; "Σ' αγαπάω" , ωραία λόγια ε;
Ξέρεις πως είναι να μου το λες με πράξεις; Χμμ ούτε εγώ είμαι σίγουρη, μα νομίζω τα πήγα καλά αυτή τη φορά με τις πράξεις μου. Όμως το λες με πράξεις ή το δείχνεις;

Δεν είμαι σίγουρη,χαιρετώ

Τα μάτια μου έχουν θολώσει.   Είσαι σίγουρη;

Ναι, δε βλέπω καλά.   Μήπως εσύ.. ;

Ναι, ίσως εγώ δε θέλω να δω σωστά.   Μπορεί. Γιατί όμως;

Μη με ρωτάς γιατί. Αφού δε σου αρέσει να απαντάω πως δεν ξέρω.   Δε μου αρέσει αλλά

Τα μάτια μου έχουν θολώσει και δεν θέλω να δω σωστά. Δε θέλω να βλέπω μια αλήθεια που με σκοτώνει, που με πονάει. Ξέρεις πόσο με πονάει, έτσι;   Ναι το ξέρω
Έχω βαρεθεί. Θέλω να τελειώσει αυτό.   Το ξέρω πως θες.
Προσπαθώ να δω μακριά αλλά τα χρώματα ενώνονται, μπλέκονται και χάνονται, δεν είναι ξεκάθαρα.
Θέλω να δω καθαρά.   Φέρε μια άλλη εικόνα στα μάτια σου.
Έφερα. Να πάλι θολώνει, προσπαθώ να την κρατήσω καθαρή, δε γίνεται.   Ποια χρώματα μπλέκονται;

Το μαύρο με το άσπρο.   Αυτό δεν γίνεται.

 Γίνεται, μα αυτά μπλέκονται. Το άσπρο και το μαύρο. Θα κλείσω τα μάτια μου και θα δω με την καρδιά μου.   Ναι, προσπάθησε..

μάλλον η απόγνωση θα 'ναι

Βρίσκεσαι μπροστά από ένα τοίχο. Όποιο χρώμα, μέγεθος και να έχει αυτός, βρίσκεται μπροστά σου και δεν ξέρεις τι να κάνεις. Σκαρφαλώνεις; Γυρίζεις την πλάτη σου; Συνεχίζεις μπροστά ακόμη κι αν κουτουλίσεις τελικά επάνω του; Είσαι δειλός ή αρκετά ικανός να δεις την άλλη πλευρά; Είσαι δειλός ή σ' αρέσει να ρισκάρεις; 

Βρίσκεσαι συχνά μπροστά σε τοίχους, χαμηλούς, ψηλούς μα τελικά καταφέρνεις να προχωράς. Γιατί αυτός να σε σταματήσει;


Βρίσκεσαι συχνά στην απόγνωση. Μερικοί διαλέγουν να κάνουν τρύπες και να περνάνε από κάτω. Αυτοί είναι ικανοί ή προτιμούν να αναζητούν την εύκολη λύση.



Βρίσκεσαι συχνά να αναρωτιέσαι και να μην ξέρεις τι να κάνεις




Συνεχίζεις;

Συνήθισες

ΜΕΣα σε όλα

Κι είχε μπει μόλις η δεσποινής άνοιξη..

Είχατε παίξει μικρές τις κουμπάρες;
Γιατί εγώ όχι και έχω μείνει με την απορία πώς παίζεται.. Παρόλα αυτά η φαντασία με τις φιλενάδες δε μας κράτησε μακριά από το να παίζουμε όποιο χαζοφανταστικό παιχνίδι πλάθαμε. Είχαμε 2 χαρτιά σελίδες γεμάτες, άγνωστα για άλλους, παιχνίδια, κυριευμένα ομολογώ από πολύ, πολύ όμως, φαντασία και αθώα παιδικότητα.Λογικό θα σκεφτείς, το ξέρω. Και μπορώ να πω πολύ την χαίρομαι αυτή την λογική αυτή τη φορά. Παίζαμε μερικές φορές το "Γεράσιμος", στο οποίο βλέπαμε πως θα κυλούσε η ζωή μας αν είχαμε κομμένο χέρι ή πόδι. Αφού γέλασα για 5 λεπτά για αυτή μας την επινόηση συνεχίζω την ιστορία μου Όχι απαισιόδοξα αλλάαααα θέλοντας να μοιραστώ την αγάπη μου για τις ίδιες φιλενάδες που είχα πριν 11 χρόνια. Ναι, συνηδιτοποιώντας πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είναι αυτό, να σας πω πως το πρόσωπο μου καλύφθηκε από ένα πλατύ και μεγάλο χαμόγελο κι ίσως από την χαρά μου να κοκκίνησαν και τα μάγουλά μου. Ναι, το παθαίνω και αυτό όταν χαίρομαι για κάτι. Θεική δυάδα, αγία τριάδα ύστερα και πλέον ακαταμάχητη τετράδα θα 'λεγες. Θα σου φανούν πολύ κοινά όλα αυτά μα πόσο σημαντική είναι μια δυνατή και αληθινή φιλία; Έχω λοιπόν μια φιλία γέματη αγάπη, χιούμορ, παιδικότητα, ωριμότητα, τρέλα, μαγκιά, χαζομάρα, φαντασία ,στοργή και δύναμη και και και και. Μια καθημερινότητα 24ώρη ΑΛΛΑ όχι συνήθεια. Η φιλία δεν έχει καμιά σχέση με την συνήθεια.
Είσαι εδώ γιατί θες. Είμαι κοντά σου γιατί θέλω. Σου λέω το μυστικό μου και ξαλαφρώνω. Μου λες το αγκάθι σου και σ' αγκαλιάζω. Σε πιάνω από το χέρι και χορεύουμε. Γελάμε, τραγουδάμε, μεθάμε και μοιραζόμαστε. Είστε εκεί και πολύ το ευχαριστιέμαι. Και με κάνατε για ακόμη μια φορά να κλάψω που σας έχω και να γελάσω σατανικά που με έχετε.
Κανονίζουμε αύριο να παίξουμε τις κουμπάρες; Θα δούμε

Υ.Γ. Δε μ' αρέσει αυτό που έγραψα, αλλά ήθελα να το πω

η Έλλειψη, της έλλειψης, την έλλειψη, έλλειψη;;

Δεν έχω όσφρηση. Δεν έχω γεύση. Ίσως να 'χασα και την ακοή μου. Αυτό είναι ή απλά δεν θέλω να ακούω άλλο τον κόσμο; Τουλάχιστον ξέρω πως δεν μπορώ να τον γευτώ πια, ούτε να τον μυρίσω
Θερμοκρασία; Ανεβαίνει.
Πωλείται ή ενοικιάζεται η αγάπη ;

Το ξανασκέφτηκα. Τις θέλω πίσω τις αισθήσεις μου. Θα μου τις δώσεις; Τύλιξέ μου και ότι ένιωσα για σένα, το θέλω πίσω  !

   

dance with her rhythm

Τι περίεργα παιχνίδια που παίζει ο χρόνος μαζί μας. Περιμένεις την ώρα να περάσει λεπτό προς λεπτό μέχρι να ρθεί να λάμψουν τα μάτια του από μακριά, να δεις εκείνο το άβολο χαζό χαμόγελο και να σφιχτεί η κοιλιά σου. Όχι βρε χαζή, δεν είναι τίποτα, όοχι σου λέω δε σε πείραξε αυτό που έφαγες ούτε λυποθυμάς σε λίγο, κάτι άλλο θα 'ναι.
                                   Και πονηρεύεται πάλι ο χρόνος και κυλάει γρήγορα και γυρνάς την πλάτη και φεύγεις ακούγοντας το μετρό να ξεκινάει το ταξίδι του γυρισμού του
                                                                                  Περνάει ο χρόνος και έμαθες να γράφεις και να μετράς τα δάχτυλά σου. πρόλαβες ίσα ίσα να παίξεις κρυφτό και να είσαι ο κλέφτης και η Λένα-αστυνόμος να σε φυλακίζει, μέσα σε μια τάξη να μαθαίνεις τις κινήσεις των σωμάτων και εκεί είναι πάλι σε κάθε εξίσωση κρυμένος, αυτός και τα δευτερόλεπτά του να θέλει οπωσδήποτε να σου δείξει την μεγάλη του σημασία.         Εμφάνιζεται όταν περιμένεις να τελειώσεις αυτό το διαγώνισμα, να περάσει αυτό το φθινώπορο, χειμώνας, άνοιξη, αυτό το καλοκαίρι, αυτή η περιόδος. είναι εκεί όταν δεν θες να είναι και πρέπει να γυρίσεις σπίτι, πρέπει να πάρεις μια απόφαση, πρέπει να δουλέψεις, πρέπει να μεγαλώσεις, πρέπει να ωριμάσεις, γιατί κόλλησα με μια λέξη τόσο μονόδρομη και αυταρχική ;
     και νάτος πάλι, πόσο του αρέσει να παίζει και δεν περνάει η ώρα μέχρι να πάρεις τις βαλίτσες σου για την καινούρια σου αρχή σε ένα ξένο γνωστό περιβάλλον μιας βαριάς γλώσσας με ανθρώπους πρόσχαρους, με χειμώνες μεγάλους και άσπρους .             Στα μάτια της μητέρας σου , στα μαλλιά του πατέρα σου, στην ακμή του αδερφού σου, δίνει ταυτότητες στους ανθρώπους. Βρίσκει πάντα σημεία να αφήσει τα σημάδια του .Να σου πω το χειρότερο και να σταματήσω εδώ ή να στο πω και να σταματήσω με το καλύτερο. Τυχαίνει να είμαι αισιόδοξη, θα διαλέξω το δεύτερο.


Αυτός ο κύριος Χ  δεν αποφεύγεται,           μα είναι τόσο όμορφες οι ρυτίδες σου  όταν γελάς μανούλα και μικρή μ 'άρεσε τόσο να παίζω με το ρυτιδιασμένο χέρι της γιαγιάκας μου


Υ.Γ. η αισιοδοξία μου δεν έτυχ(ε.υχή)     <---- αυτό ήταν τυχαίο, δεν θα καταλάβεις όμως

διάβασα κάτι όμορφο και το έκλεψα

Και ναι, είμαι ακόμη θυμωμένη γιατί
            με έκανες να νιώσω διάφανη όταν
μόλις         είχα βρει τα χρώματα   μου

παιχνίδι με τις λέξεις ή το μυαλό;

Μένω ξάγρυπνη, το μυαλό μου δε με αφήνει να κοιμηθώ απόψε.. Σκέφτομαι και περνάνε τόσες στιγμές μπροστά στα μάτια μου, αναμνήσεις γεμάτες μουσική ηχούν στα αυτιά μου. Άραγε έχουν οι αναμνήσεις μουσική; Αν έχουν, είναι κάθε φορά εκείνη που επιθυμείς, εκείνη που αρμόζει στην κάθε κατάσταση ή εκείνη που καθορίζει το μυαλό σου πρέπων;
Το μέλλον φαντάζει μπροστά μου και πλάθω ήδη τις αναμνήσεις του μέλλοντος.. όνειρα σκέφτεσαι εννοώ. Μου είναι δύσκολο να το ονομάσω "όνειρο" γιατί το όνειρο φαντάζει κάτι .. περιέργο και απροσδιόριστο.. Με έχουνε φάει οι λέξεις και δε μου έμεινε ύπνος.. ίσως τελικά οι λέξεις να είναι όντως το ποτάμι του μυαλού, αλλά δε θα προσδιόριζα μόνο τις λέξεις ως ποτάμι του μυαλού, μα και εκείνα τα όνειρα που μας κάνουν να κινούμαστε, να προχωράμε
Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να κρύβεσαι από το μυαλό σου.. Νιώθεις ποτέ πως "νιώθεις" μέσα από το μυαλό σου; Από εκείνες τις σκέψεις που φιλτράρονται εκεί μέσα,επεξεργάζονται και δε σε αφήνουν σε ησυχία, να όπως εμένα τώρα..
Μπερδεύτηκα μέσα από τις ίδιες μου τις λέξεις που κυλάνε μέσα στο ρημάδι το κεφάλι μου
Όνειρο.. θεώρησα πώς ίσως είσαι απροσδιόριστο.. Νομίζω όταν πραγματοποιείς το όνειρο σου, εκείνη, να, εκείνη μόλις την στιγμή μπορείς να προσδιορίσεις αυτή την ακαθόριστη λέξη καλά.. έχω μείνει στάσιμη τελευταία και δε μπορώ να καθορίσω τίποτα τώρα, μόνο να ονειρευτώ λίγες ώρες για τα επόμενα όνειρα μου
Όνειρα γλυκά

Μερικούς μήνες

Ήσουν πληγωμένη και σου έκανα παρέα. Μιλούσαμε με τις ώρες, ούτε καταλαβαίναμε πως περνούσε η ώρα με τις τόσες λέξεις και μουσικές. Είσαι αστεία και γελούσαμε συχνά, ειδικά με τις γκάφες σου και τις χαζομάρες που έλεγες.. Μερικές φορές σοβάρευες και μου μιλούσες για εκείνον.. προσπάθησα να σε βοηθήσω, να σε κάνω να γελάς, να μη το σκέφτεσαι. Φέρθηκε τόσο άσχημα όμως και δεν γινόταν να μη θυμώσω μαζί του, να βρίσω , να απειλήσω.. τι άνθρωπος... πρέπει να ξεχάσεις ακόμα και αν σε αυτό δεν βοήθησα τελικά ούτε είμαι δίπλα σου πια..
Ήξερα από νωρίς, πριν σε αντικρίσω που θα καταλήξει όλο αυτό. Αν ήξερα πως τα έπλαθε το μυαλό σου όλα αυτά, τις λέξεις, τα λόγια μου, θα ήμουν αλλιώς.
Έκανα λάθος και γω, είπα πράγματα δικά μου και δε χρειαζόταν να τα μάθεις, καλύτερα να τα είχα κρατήσει για τον εαυτό μου, κι ας ίσχυαν.. ένιωσα όμορφα μαζί σου και ήθελα να το ξέρεις.. ένιωσα άνετα μαζί σου και θέλησα να στο πω.. σε αγκάλιασα γιατί δεν ήθελα να κρυώνεις, κράτησα τα χέρια σου να τα ζεστάνω μα απομακρύνθηκα στο τέλος, το ξανασκέφτηκα και δεν ήμουν εγώ έτοιμος.. μου είπες τα είχες φανταστεί κάπως διαφορετικά μαζί μου, όμορφα, μα διαφορετικά.. πού να ξερα.. τι μαλάκας ήμουν.. ίσως έχασα κάτι πολύ όμορφο στη ζωή μου.. ίσως.. τώρα είναι πια αργά να αναρωτιέμαι
Είμαι πολύ βαρετός για σένα καλή μου.. κρυμμένος από φίλους, μέσα σε ένα άχαρο λευκό δωμάτιο, στις ζωγραφιές και τα σκίτσα μου. Μου είχες ζητήσει κάτι μα δε μπόρεσα να το κάνω..  αν το είχα κάνει , ξέρω, θα είχα δει το χαμόγελο σου, μα δίστασα.
Σε βλέπω ακόμη όσο μπορώ να προσδιορίσω αυτό το "βλέπω". Είσαι εκεί, γελάς, βγαίνεις, περνάς καλά και εγώ είμαι ακόμη εδώ κοντά και πίνω ένα καφέ. Νιώθω μόνος χωρίς τις συζητήσεις μας αλλά δε μπορώ να κάνω κάτι τώρα πια.. ξέρω θα σκεφτείς πως θα μπορούσα κι όμως μόνο κακό θα σου έκανα. το ξέρεις και εσύ έτσι;
Μου μιλάς ακόμη μερικές φορές, ξινά και χωρίς πάθος όπως πρώτα.. εγώ φταίω και ας κάνω τον ηθοποιό. εγώ έφταιξα κι ας σου φάνηκα αλάνθαστος .
Δεν είμαι για σένα και το ξέρεις..

Ξέρω πως δεν είσαι για μένα, από την αρχή το ήξερα. Είχαμε άλλες απόψεις, άλλα γούστα, άλλη διασκέδαση. Κάπου τα βρίσκαμε όμως. Πόσο μου άρεσε που με έκανες και γέλαγα τόσο συχνά! Οι συζητήσεις μας, τα αστεία μας. Γέλαγες με τις γκάφες μου, ντρεπόμουν εγώ μα δεν έκρυβα το γέλιο μου. Κάτι με βοήθησε και σου ανοίχτηκα. Σου είπα για εκείνον λες και ήσουν καλός μου φίλος. Μου στάθηκες αν και νευρίασες πολύ με αυτά που σου εκμυστηρύτηκα. Προσπάθησες να με βοηθήσεις, τον έβριζες , τον καταργιόσουν.. Με έκανες και γέλαγα και ξέχναγα, αυτό ήταν το σημαντικότερο για μένα! Τώρα δεν είσαι πια εδώ για μένα. Κι ας μου είπες πως ένιωσες άνετα μαζί μου, περίεργα όμορφα είχες πει. Μ'αγκάλιασες γλυκά να μη κρυώνω και μου κράτησες τα χέρια λες και με ήξερες καιρό. Ύστερα χάθηκες γλυκά γλυκά, μα το μυαλό μου είχε φτιάξει άλλες ιστορίες. Παραμύθια θα τα ονόμαζα καλύτερα τώρα.. Τα περίμενα όλα διαφορετικά.. Σου είχα πει πως νόμιζα θα κύλαγε αλλιώς.. Όμορφα και διαφορετικά.
Δεν έχει σημασία πια. Χάθηκες κι ας πονάω ακόμη που δεν είσαι εκεί να γελάμε μαζί. Σου μιλάω καμιά φορά να απαλύνω τον πόνο θα 'λεγα. Να μάθω τι κάνεις, πώς περνάς.. Δικαιολογίες
Να δω αν με σκέφτεσαι , αν σου λείπω καλέ μου. Ξέρω τι κάνεις, ξέρω πως περνάς

Δεν είσαι πια εδώ και μου λείπουν οι συζητήσεις μας. Ίσως και το φιλί σου.

Δεν είσαι πια εδώ και μου λείπεις. Μα θα σε ξεχάσω.



  -
  -
  -

Ξέρεις, μερικές φορές σε σκέφτομαι ακόμη.. 
Σα να προσπαθείς απεγνωσμένα να μπεις στο μυαλό μου,να το μολύνεις
Μετανιώνω για το δειλό μας παρελθόν
Άφησες τα σημάδια σου στο κορμί μου και έβλαψες την καρδιά μου


Πονάω, μ' ακούς ;

Ματώνω, πλαντάζω..
Άπλωσες την χούφτα σου να μου δώσεις το μυστικό σου, κρυμένο καλά
μόνο τον πόνο έκρυβες και 'γω το δέχτηκα εύκολα με τα φοβισμένα μάτια μου

Πάντα αυτά τα φοβισμένα μάτια, ένα ξένο σώμα ήσουν τελικά
Φωνές στο μυαλό μου, δηλητήριο

Φεύγω, μ' ακούς;

Καληνύχτα

Ότι σου τρωει την ψυχή

Βασανισμένα κορμιά, πονεμένες αγάπες
ξέρω θα επιμείνεις,  εγώ ξανανθίζω
μπουμπούκι μες την χούφτα, ζεστό, πολύ φιλόξενο μέρος
καρδιά μου και δάκρυ μου

Πονεμένες αγάπες, χαμένα κορμιά
αδρεναλίνη... και η λάμψη στα μάτια σου 
Ξαναγεννιέμαι, ψηλά, φτερά το κορμί μου
όνειρα πολύχρωμα
σαν το πάθος, το γέλιο, το είναι σου

Θάλασσα, γαλήνη τα μάτια σου
ταξίδι ο πόθος και μέσα μου ηλιαχτίδες
φανερώνουν τη σκόνη, σα πέπλο σκεπάζει

Φεύγω, αφήνω, γεννιέμαι ...